Vanmorgen kwamen we al lekker vroeg aan in Turku, ik was nog maar amper aangekleed of we moesten ons al naar de auto’s begeven. Nu kun je natuurlijk denken “ was dan eerder opgestaan” maar er was iets misgegaan met het het engelstalige omroepbericht over de aankomsttijd, dat hield namelijk op voor de tijd vermeld was. Ik dacht echt lekker vroeg te zijn, maar helaas was het toch een beetje rennen en vliegen.
Tanguy was al bij de auto, die wilde nog even het winterkapje repareren. Dus toen ik bij de auto aankwam stonden daar drie eenden naast elkaar die nog niet klaar waren voor vertrek, maar wel de hele doorgang blokkeerden. Snel alles inpakken dus en de wagentjes starten zodat de rest van de boot ook kon vertrekken.
Vlak na de boot gestopt om het winterkapje er alsnog op te zetten, alleen konden we die niet meer vinden. In de haast vergeten dachten we, dus dan maar het reservekapje. Ondertussen waren de andere drie eenden waar we mee reden ook aangesloten en konden we verder. Deed de ruitensproeier het niet meer, en die heb je echt nodig hier. Dus bij het eerste tankstation weer gestopt om bij te vullen, en wat vonden we terug..... het winterkapje! Die lag op de motorkap over de ruitensproeier heen đ. Twee problemen in ÊÊn klap opgelost.
Gelijk maar even het restaurant ingedoken voor koffie en een broodje.
Daarna snel verder richting Nalle, de smit, om een mes te gaan maken. We waren er te vroeg, Nalle was er nog niet. Wel was er een visser die zijn hydrocopter te water aan het laten was om zijn netten te gaan legen.
De mannen moesten natuurlijk meer weten over het ding, en van het een kwam het ander, we mochten in tweetallen een rondje mee varen/ sleeen. Echt super tof! Ville was echt een leuke vent, hij vertelde dat hij visser is, maar ook vis excursies doet. Dus als je in Finland bent en eens wilt gaan vissen moet je bij hem zijn Kala-ToVi
Het was echt super gaaf om even mee te mogen.
Ondertussen was Nalle ook gearriveerd en kon er gesmeed gaan worden. Tanguy ging voor een mes. Zelf besloot ik niet te gaan smeden, ik had het al twee keer eerder gedaan en wist hoeveel spierpijn je ervan krijgt. Maar er waren genoeg anderen die wel wilden.
Helaas moest Tanguy halverwege het proces (het duurt alles bij elkaar zo’n 4 uur om een mes te smeden) weg en mocht ik het karwei afmaken. Hieronder het resultaat van onze gezamelijke inspanning.
(Zie laatste filmpje)
We zijn er trots op đ¤đ¤
Tanguy moest dus weg, samen met Gert-jan, om in Helsinki spikes onder de auto te monteren. 130 km op en neer. Die bleven dus wel even weg. Margreet en ik bleven bij Nalle en de rest van de deelnemers om daar de boel een beetje te regelen, en om het mes dus af te maken.
Tegen zessen besloten we richting hotel te gaan, samen in de eend van Margreet en Gert-jan. Dat was dus niet zo makkelijk, hij wilde niet starten đ. Gelukkig zijn er altijd wel andere deelnemers om even te helpen en met de gezamelijke inspanning van ons en team 2CV4U konden we op weg. Het was zo’n 90 km naar het hotel, maar al na 10 km ging het mis, geen verlichting meer, auto sloeg af en brandluchtje onder de motorkap. Gelukkig was team 2CV4U bij ond gebleven, dus auto op een veilige plek gezet en onder de motorkap gedoken. Inmiddels was ook het Dyane raid team erbij gekomen en die hadden lekkere verlichting. (Het was al een tijdje donker) Team 2CV4U heeft het probleem voor dat moment kunnen oplossen, alleen moest de eend dan wel aangeduwd worden. Nou was dat geen probleem met zes personen dus al snel konden we weer op pad. Niels van Dyane Raid team bij Margreet in de auto en ik bij Patrick, helemaal top.
Om acht uur waren we veilig bij het hotel.
Bij het hotel waren inmiddels bijna alle teams gearriveerd, een gezellige club mensen zo bij elkaar.
Tijd om een hapje te eten in het restaurant. Ik heb heerlijk rendier biefstuk op met speltrisotto, het was heerlijk.
Daarna was het tijd voor het traditionele glassje ijskoude Jagermeister. Die wordt op de imperial vervoerd zodat hij ijs en ijs koud is ❄️☃️
Tot slot de eerste deelnemers bijeenkomst met uitdelen van de route boeken, railybordjes en raidmutsen.
En zo kwam er weer een eind aan wederom een topdag. Ik ben benieuwd welke avonturen ons morgen weer staan te wachten.
