Vanmorgen begon de dag met toegezongen worden. Zo leuk. Daarna ontbijt en op weg.
We vertrokken samen met Superfinn, the Ducks of Hazard en 2CV4U. Plan was om de kleinere gele weg te nemen westelijk om het meer heen. En daarna als de tijd het toe liet nog naar een waterval en winkel te gaan.
Maar eerst moest er nog even een touwtrekwedstrijd gehouden worden op het ijs. Oftewel, je knoopt een sleepkabel tussen twee auto’s en die proberen vervolgens allebij weg te rijden. Dan kijken welke auto de ander weg trekt. Net als gewoon touwtrekken. Uiteindelijk waren het niet de auto’s maar gewone manpower die won 😂.
Daarna dus op weg. Met vier team rickting de gele weg om een tweetal meren met moeilijke namen heen. Een leuke omweg van zo’n 200 km geloof ik, maar ik ben niet zo goed in afstanden, zou ook 110 kunnen zijn 🙈.
Maar we hadden tijd genoeg dus geen probleem. De route was echt schitterend en goed te doen.
Maar het ging allemaal wel erg makkelijk, dus tijd voor een wat kleiner straatje tussendoor. Op de kaart was het een mooie shortcut, in werkelijkheid liep de weg dood bij huizen. De doorgaande weg was met een slagboom afgesloten. Niet dat we zover zijn gekomen in eerste instantie, al na de eerste meters reden we in een onzichtbare greppel. Gelukkig was de boer met zijn tracktor al achter ons aan gereden, die wist al wat er zou gebeuren 😂.
Gelukkig hadden we geen schade en konden we weer op weg. Nog maar net terug op de “doorgaande” weg kregen de Ducks of Hazard pech, de dynamo had het begeven. Gelukkig was er een reserve voorhanden, dus ter plekke even de dynamo vervangen en weer op weg. Inmiddels was het al wel wat later dan gepland dus de wandeling bij de waterval besloten we over te slaan. Snel op weg naar de winkel.
De winkel ging uiteindelijk ook niet lukken, die ging om 17.00 uur dicht. Mijn verjaardagskadootje hou ik dus nog even te goed.
Vlak bij het hotel kregen we, om de dag compleet te maken, ook nog even te maken met de minst vriendelijke en enige onaardige Fin van het land. Deze heer kwam veel te hard aanrijden om de weg waar wij verkeerd in gereden waren. Wij probeerden te keren toen hij keihard aan kwam racen, en daardoor erg van ons schrok. Er was niets gebeurd maar volgens hem was dat wel zo. De anderen waren al doorgereden maar omdat wij de laatste van de club waren hield hij ons staande door midden voor mijn auto te springen. Volgens hem waren onze vrienden doorgereden na een bijna dodelijk ongeluk, ze zouden zijn auto aangereden hebben. Wij wisten gelijk dat dat onzin was, want een eendje rijd dan echt niet meer en dat was wel gebeurd. Maar goed hij liet ons echt niet gaan en zou de politie er wel bij halen. Dat zou weer twee uur gaan duren, en daar haddn we echt geen zin in. Dus de rest terug geroepen, die moesten daarvoor op een veel drukkere weg nog een keer straatje keren, maar dat argument vond deze man onzin. Er viel niet mee te praten, totaal getikt. Uiteindelijk na veel gepraat lukte het ons om door te rijden. Na een behoorlijke vertraging kwamen we dan eindelijk aan in het hotel.Dat wederom weer schitterend gelegen was. Ons diner stond al op ons te wachten en daarna lekker ons bedje in. Klaar voor nieuwe avonturen.
