De overtocht van Helsinki naar Travemünde was vooral heel lang en saai. We vertrokken al later omdat veel vrachtwagens vertraging hadden door de sneeuwstorm in Helsinki. En onderweg hadden we tegenwind waardoor het ook allemaal niet opschoot.
Varen is ook niet echt mijn ding, ik word al zeeziek op een steiger, dus het waren lange uren gevuld met slapen, hangen en maar weer wat slapen. Uiteindelijk konden we vrijdagnacht om 01.00 uur van de boot af, drie uur later dan gepland.
Je zou denken dat we lekker uitgerust waren, maar niets is minder waar. We waren duf en gaar.
Gelukkig hadden we een hotel in de buurt geboekt dus snel daarnaartoe.
Onze verlichting achter had het grotendeels begeven, het ijs in de wielkas was op de boot gaan smelten en heeft waarschijnlijk toen het uit de wielkas viel de bedrading kapot gestrokken. In het donker rijden was dus niet zo’n goed idee. Gelukkig fungeerde Superfinn als achterhoede en deed het mistlicht het nog wel zodat we nog enigzins zichtbaar waren, we zijn veilig in het hotel aangekomen.
Daar was het eerst tijd voor een biertje, op de boot hadden we de hele dag niet gedronken omdat er noggereden moest worden. Dat biertje ging er dus wel in. Ook team Utka kwam nog even buurten, gezelligheid ten top dus.
Om half vier dan toch maar weer naar bed. Ik was bang dat we niet konden slapen maar dat viel gelukkig mee. Al snel sliepen we als roosjes.
De volgende ochtend na een lekker ontbijtje onze autootjes nog even naast de porsches bij de dealer aan de overkant geparkeerd voor we weer op pad gingen.
En daarna de duitse snelweg op richting Oldenzaal. Na een stop in duitsland voor een vroege lunch met curryworst en schnitzel, en nog een stop bij de duitse groothandel om goedkoop wat wiskey in te slaan, waren we om klokslag vier uur in Oldenzaal waar het ontvangstcommitee ons al stond op te wachten.
Gert-jan’s moeder had heerlijke erwtensoep gemaakt, dat ging er wel weer in.
Omdat we niet in het donker wilden rijden zonder goede verlichting, en omdat het gewoon ook heel gezellig is, zijn we bij de van Aspertjes blijven slapen. Om half tien lagen we al in bed en sliepen gelijk.
Na 10 uur heerlijk geslapen te hebben voelden we ons weer enigzins uitgerust. Tijd voor ontbijt en daarna maar eens kijken of we de verlichting weer enigzins aan de praat konden krijgen.
Dat is maar gedeeltelijk gelukt, maar in ieder geval deed het knipperlicht naar links het weer, maakt in ieder geval het inhalen weer wat makkelijker. De rest van de bedrading is echt aan vervanging toe, dat komt dus wel weer als we thuis zijn. Kunnen we gelijk wat extra lampjes achter boven aanbrengen 😊.
En nu dus de laatste kilometers op weg naar huis. Draakje heeft er zin in, het weer is heerlijk, een mooi ritje dus. Onderweg komen we af en toe de gebruikelijke “gevaaropdewegtypes” tegen, maar over het algemeen is het een rustig tripje.
Zo thuis de auto uitpakken, wasje in de machine en met de beentjes omhoog op de bank. Het waren 7000 mooie kilometers waarin in we leuke lieve mooie nieuwe mensen hebben ontmoet,herinneringen zijn gemaakt, verhalen gecreëerd en genoeg inspiratie is opgedaan voor een volgend avontuur.
