Gisteren nog steeds foto ellende en lange dag, dus daarom nu pas het blog over gisteren.
De dag begon voor ons wat laat omdat we even moesten bij slapen 😴. Om negen uur zaten we als enige nog aan het ontbijt en toen we weg reden waren we de enige nog in het hotel. Geen probleem natuurlijk, maar wel een flink stuk te rijden en één en ander te doen. Dus veel “snelweg”, vergelijkbaar met een nederlandse autoweg of de Lozerlaan in Den Haag.
Eerste stop was bij Garage Citix in Mikkali. We dachten het qua benzine nog wel te halen, maar helaas. Zo’n 2 km voor de garage, nog net op de snelweg, op de oprit, stonden we stil. Gelukkig hebben we altijd een reservetankje mee dus was het snel opgelost. Natuurlijk kwamen er ook nog andere teams langs die even hun hulp aanboden, maar dat was niet nodig.
Bij de garage waren al wat andere eenden, en ook wat oude bekenden van de Finse 2CV-club. Altijd gezellig.
Toen we klaar waren met olie verversen (15w40 vervangen voor dunne 5w40), waren we ook een sticker rijker op de auto. Helaas was iedereen alweer vertrokken dus moesten we weer alleen verder. Op weg naar de wolwinkel.
Daar was dus inderdaad wol te koop, en verder niets. Na vijf minuten hadden we het wel gezien. Toen we weg reden kwamen Running Duck en Utka net aanrijden. Gedrieen zijn we verder gereden. De temperatuur zakte inmiddels ook lekker, koudste was -17.9 Het muziekmuseum moesten we ivm de tijd helaas overslaan, maar we waren nog wel op tijd voor een bliksembezoek aan de euromast van Kuopio. De helling ernaartoe was nog wel het meest spectaculair, vooral op de terugweg 🤪. Gelukkig stonden we op tijd stil voor het rode stoplicht onderaan de helling.
Superfinn had zich inmiddels ook aangesloten en dus met vier auto’s op weg naar het hotel voor die nacht. Dit hotel ligt op een eiland en is in de winter alleen via een iceroad te bereiken. Het begin daarvan vinden was nog wel even een zoektocht, maar opeens stonden we erop.
Het is dan zaak om tussen de paaltjes te blijven en de wakken te ontwijken. Nu staan er nogal wat paaltjes dus is het niet altijd even duidelijk wat weg is en wat voetpad is. Echt grappig om dan op de tomtom te kijken.
Veilig aan de overkant was het inchecken en tijd voor de sauna. Deze was nog lauw, maar het was evengoed erg gezellig met Margreet. Daarna tijd voor de Jagermeister en dag bespreking.
Daarna toch nog maar even pasta gemaakt want we hadden nog geen tijd gehad om te eten en het was inmiddels al na tienen.
Tot slot toch nog even in de sauna met daarna een duik in de sneeuw. Niets heerlijker dan dat. Ook werd er nog voor mij gezongen om 0.00 uur (ongeveer) omdat ik inmiddels jarig was. Van Nadine en de kids was er een kaart, zo leuk.
En toen was het echt bedtijd. Ik sliep gelijk.
